Verliesspeld

De Verliesspeld

Er zijn geen echte rouwsymbolen meer. Zwart is een modekleur geworden. Naar aanleiding van het boek ‘Lieverd, ik mis je zo’ van Anne-Marie Vermaat is de Verliesspeld ontworpen. Met het dragen van deze Verliesspeld kun je aangeven dat je een verlies hebt geleden, dat je in de rouw bent en dat je verdriet hebt over gemis; gemis aan verbondenheid. De speld kan dezelfde functie vervullen als de rouwband van vroeger.

De Verliesspeld is gemaakt van verchroomde metaallegering en is nikkelvrij.
Hij is twee cm in doorsnee. Hij is hier te bestellen.

Zichtbaar verdriet levert meer troost op, troost die persoonlijk en uniek is en die in kleine dingen tot uiting komt.

Met verliescommunicatie maken we een vertaalslag tussen de impact van verlies op mensen en organisaties en het doel: verzuimbeperking en verzuimpreventie.

Het verdriet wordt zichtbaar gemaakt.

“Het meest tastbare is ongetwijfeld de verliesspeld, die naar aanleiding van het boek ‘Lieverd, ik mis je zo’ is ontworpen. Deze metalen speld is rond, maar er is als het ware een wigje uit weggehakt, waardoor er een V van verlies zichtbaar wordt, en de cirkel niet compleet is. Doordat een van de hoeken is omgekruld, lijkt het alsof de leemte weer opgevuld kan worden.

De speld is ontworpen door Wijnand Boer. Verrassend, zoals hij erin is geslaagd een speld te maken waarvan te zien is dat het geen sieraad is, en evenmin een concrete verwijzing naar een club, firma of politieke partij. Het is een speld zonder status of concrete verwijzing, die zowel door vrouwen als mannen gedragen kan worden.
Je kunt er van alles in zien: het is een speld die vragen oproept. En dat is nou juist de bedoeling: Vermaat en Boer willen hiermee verdriet bespreekbaar maken. De verliesspeld heeft dezelfde functie die vroeger de zwarte rouwband had: je kunt mensen hiermee laten weten dat je in de rouw bent. Ook wie die de speld nooit eerder gezien heeft kan vragen: “Wat is dat voor speld?”. Degene die hem draagt kan dan zeggen dat het een verliesspeld is en vertellen naar aanleiding waarvan hij of zij hem draagt.

Zowel voor de rouwende als voor zijn omgeving biedt het een alibi om over een pijnlijke ervaring te praten, of wellicht om er woordenloos rekening mee te houden dat iemand een kwetsbare periode doormaakt. In sommige gevallen zal er moed voor nodig zijn om hem te dragen, maar juist dan zullen drager en omgeving er baat bij hebben. De ondertitel van het boek luidt niet voor niets: ‘Zichtbaar verdriet levert meer troost op.’

Anne-Marie Vermaat heeft een goed boek geschreven, en er een mooie speld bij ontworpen. Maar je kunt het ook anders zien: Wijnand Boer heeft een mooie speld ontworpen, en Anne-Marie Vermaat levert er een toelichting bij: een goede gebruiksaanwijzing. Boek en rouwspeld horen bij elkaar.”

(Naar een artikel van Rien Schouten in De Terabinth)